Jak się porozumieć z nadpobudliwym dzieckiem
W pracy z nadpobudliwym dzieckiem trzeba postępować bardzo ostrożnie, w miękki i przystępny dla dziecka sposób wytłumaczyć mu sposób postępowania. Nie dozwolone są krzyki czy wzajemne oskarżenia, nie możemy też sobie pozwolić na drażliwość, przy okazji nasza cierpliwość będzie wystawiona na duża próbę. Po pierwsze, musimy pamiętać, że te dzieci nie są winne, że urodziły się nadpobudliwe. Po drugie, stosowanie zakazów i kar nie przyniesie pożądanego efektu, dla nich słowo "nie" to po prostu puste słowo. Jednocześnie dobrze reagują na pochwały. Dlatego potrzebują więcej uznania dla sukcesów, nawet niewielkich, na przykład kiedy są w stanie doprowadzić coś do końca, zwłaszcza jeśli wymaga to koncentracji (na przykład przy rysowaniu, czytaniu czy sprzątaniu). Takie podejście musi przyczynić się do zwiększenia zaufania do umiejętności dziecka.
Rodzice i nauczyciele często popełniają błąd - karcą dzieci za brak koncentracji i wytrwałości zapominając, że to właśnie tych cech brakuje dziecku. Przekładają swoje podejście nad podejście dziecka i twierdzą, że problemem jest lenistwo, czy brak chęci.
Dobrym pomysłem jest zaproponowanie dziecku gry, która wymaga koncentracji ale nie ogranicza go w jego ruchach. Rozwój wytrwałości, wbrew pozorom, nie wymaga aktywnej uwagi. Dziecko wychowywane w opiece i trosce, nie powinno być przeciążane dodatkowymi zadania, wszystko powinny się odbyć w atmosferze zabawy.
Gry pasywne
Nie bądź leniwy, wykaż chęci by zagrać z dzieckiem w gry pasywne. Czytaj, rysuj, zbuduj z nim projektant, ułożyć łamigłówkę. Jeśli jesteś zainteresowany innymi formami spędzania czsu, to nie przeszkadza a wręcz próbuj zachęcić do nich dziecko, równocześnie będąc otwartym na jego wybór, a następnie delikatnie powrócić do poprzedniej lekcji. Ważne jest, aby nauczyć dziecko, aby doprowadzało rozpoczęte rzeczy do końca i wyciągnęło logiczne wnioski z przedstawionych zadań, ale nie stawiaj mu zbyt wygórowanych żądań, pamiętaj że dzieci łatwo się zniechęcają. Mylnym jest podejście, że jeśli dziecko robi dużo ćwiczeń, to szybko osiągnie pozytywny wynik. W niektórych przypadkach, nadpobudliwość może mieć nawet negatywne konsekwencje pozornie szlachetnych aspiracji rodziców, na przykład ślepa chęć zrobienia z dziecka geniusza. Ze względu na swoje naturalne zdolności i zmęczenie, nie może on wykonywać wielu zadań, które szybko go męczą. Dlatego należy postępować z umiarem.
Nadpobudliwe dzieci są bardzo labilne i inni uważają, że ich nastrój jest bardzo chwiejny do pozytywnego do negatywnego przechodzą w mgnieniu oka. Spróbuj stworzyć im środowisko przyjaznego dorastania z atmosferze ciepła, spokoju i przyjaźni. Oczywiście, nieporozumienia i częste kłótnie w rodzinie mogą tylko wzmocnić negatywny wpływ na psychikę dzieci. Ważne są także wspólne poglądy rodziców dotyczące edukacji, gdyż w przeciwnym razie dziecko jest po prostu w rozterce i nie może zrozumieć, co mogą zrobić, a czego nie.
Gry na świeżym powietrzu z dzieckiem
Nadpobudliwość przynosi wiele wyzwań, zarówno dla dziecko jak i jego rodziców, oraz osób z najbliższego otoczenia. Naucz się zasad komunikacji z nadpobudliwym dzieckiem. Naucz się trzymać swoje emocje na wodzy. To nie jest łatwe, ale ma zasadnicze znaczenie dla dalszej adaptacji w społeczeństwie. Nie wolno nam zapominać, że w nadpobudliwe dziecko szaleje jak wulkan energii prawie bez dna, które okresowo trzeba gdzieś nadrobić. Dlatego, idąc na spacer, dajecie dziecku możliwość wybiegania i bawienia się tak jak ma ochotę, wysiłek fizyczny pomaga pozbyć się nadmiaru energii. Raz na jakiś czas staraj się zatrzymać delikatni dziecko, na przykład pod pretesketm przytulenia albo o coś zapytać lub zaproponować inną zabawę, ale w żadnym wypadku nie podnosić głosu, ani nie nakazywać do zatrzymania się i odpoczynku. Jeszcze lepiej, nauczyć go do wielu rodzajów sportu. W sporcie szczególnie łatwy sposób można pomóc zrozumieć dziecku pojęcia takie jak "cel" i wytrwałość i uczyć go przestrzegania zasad postępowania.
Tak przy okazji, u wszystkich dzieci, a zwłaszcza tych nadpobudliwych, konieczne jest przestrzeganie zdrowej diety - jeść jak najmniej smażonego, pikantnego, słonego czy wędzonej i gotowanej żywności, duszone i świeże owoce i warzywa są wskazane. Dla organizmu, nawet z górą energii, też potrzebne jest wsparcie.
Edukacja dzieci z nadpobudliwością nie jest łatwa, ale nie powinny być traktowane jako brak zapału czy energii, nieuwaga i niestaranność to nie to samo, że nie są w stanie. Rzeczywiście, takie dzieci są w szczególny sposób postrzegają świat i przyswajają informację, ale są mądrze i utalentowane. Trzeba tylko znaleźć odpowiednie podejście do edukacji i szkoleń, a one na pewno Cię mile zaskoczą. Ponadto, statystyki wskazują, że u wielu obecnie znanych ludzi i ludzi sukcesu w dzieciństwie zdiagnozowano "nadpobudliwość", co jednak nie przeszkodziło im w osiągnięciu sukcesu.
Wyniki rozwiązania problemów z deficytem uwagi u dzieci nadpobudliwych są zależne od wielu czynników, w tym stosunków wokół nich. Jeśli dziecku od najmłodszych lat, powtarzane, że był "zły", "głupi" i że "nigdy nic dobrze nie zrobił", to oczywiście, odbije się to na nim bardzo niekorzystnie. Dlatego ważne jest, aby być z tymi dziećmi, okazywać im tolerancję, cierpliwość, miłość i je rozumieć.
