Jak wychowywać jedynaka?

Nie oznacza to jednak, że jedynak z konieczności pozbawiony jest możliwości wykształcenia takich mechanizmów i umiejętności. Jego sytuacja jest natomiast o tyle skomplikowana, że towarzystwo i relacje z innymi dziećmi maluch musi znaleźć poza domem rodzinnym – w szkole, przedszkolu czy podczas zabaw poza domem. Dodatkowo, zwróćmy również uwagę, że jedyne dziecko w rodzinie stanowi przedmiot zachwytu ze strony całej rodziny co niejako uczy je, że stanowi „pępek świata” i wzbudza zainteresowanie wszystkich, którzy je otaczają. Stąd z jednej strony, dziecko ma ograniczoną możliwość kształtowania swojego charakteru względem rówieśników, z drugiej zaś, większość jego otoczenia wyraża zachwyt wszelkimi jego aktywnościami. Dlatego rodzice powinni przykładać wyjątkową uwagę do tego jak dziecko kształtuje swoje relacje z otoczeniem oraz rówieśnikami, a także czy przejawia tendencje do egocentryzmu. Zaś z drugiej zupełnie strony, bycie jedynakiem może nieść ze sobą nadmierne zainteresowanie i pomoc ze strony rodziców, co może z kolei zabijać kreatywność i samodzielność dziecka. Odpowiedzią na wszelkie tego typu problemy jest oczywiście odpowiednie wychowanie oraz rozsądna troska rodziców.

Istnieje kilka rad, których można udzielić młodym rodzicom wychowującym jedynaka. Po pierwsze, koniecznie należy już od najwcześniejszych lat uczyć dziecko przebywania z innymi. Początkowo będzie to oczywiście rodzina, jednak ważniejsze jest aby maluch przebywał przede wszystkim z rówieśnikami. Stąd warto zadbać aby dziecko miało możliwie dużo okazji do takich kontaktów. Odwiedziny u znajomych, którzy mają dzieci w podobnym do twojego wieku, place zabaw czy parki rozrywki mogą się tutaj okazać nieocenioną pomocą. Dziecko poprzez kontakt z innymi uczy się bowiem, że aby skutecznie funkcjonować w grupie często konieczne jest dzielenie się swoimi rzeczami. Aby mogło się pobawić cudzą łopatką musi o nią poprosić, a sympatia grupy często zależy również od tego, jak bardzo maluch jest chętny do pożyczania swoich zabawek.

W miarę możliwości dobrze jest również posłać malca do przedszkola. Wiąże się to bowiem również z określonym podziałem praw i obowiązków. Dzieciak uczy się, że każdy powinien być traktowany w taki sam sposób a co najważniejsze, uczy się, że nie zawsze możliwa i pożądana jest całkowita akceptacja członków grupy. Bycie lubianym i bycie nielubianym zyskują swoją właściwą treść i wymiar. Jest to szczególnie ważne dla jedynaków, którzy poza kontaktem z rówieśnikami spotykają się najczęściej jedynie z bezgraniczną akceptacją członków rodziny.

Jeżeli twoje dziecko, np. w przedszkolu, ma już przyjaciela możesz przekonać swojego malucha aby zaprosił kolegę do siebie do domu na noc. Pozwoli to na wzmocnienie i ukonstytuowanie się więzi między dziećmi, a tym samym podstawowa okazja dla ich właściwego kształtowania. Z drugiej strony, kiedy to nasze dziecko zostanie zaproszone również warto nie robić wielu problemów. Maluch będzie miał bowiem okazję do zaobserwowania jak funkcjonują inne rodziny, jakie relacje i więzi są w nich obecne, a to z kolei znacznie poszerzy społeczny kontekst jego zapoznawania się ze światem.

Kontakt z innymi konieczny jest maluchowi również do wykształcenia w sobie umiejętności dzielenia się z innymi a poprzez to, nauczenia się, że często warto zrezygnować z własnej korzyści dla dobra innych. W tym celu, warto aby maluch brał udział w akcjach jak Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, Adopcja Serca czy inne. Może nawet za zaoszczędzone w skarbonce pieniądze zakupi zabawki dla maluchów z domu dziecka?

Widzimy zatem, że opinia jakoby jedynak z konieczności rósł na małego egoistę nie jest adekwatna. Jest jednak prawdą, że zyskiwanie podstawowych umiejętności i zdolności społecznych może być w pewien sposób ograniczone. Dlatego koniecznie należy zwrócić uwagę czy maluch ma odpowiednią dozę kontaktu z rówieśnikami oraz czy kształtuje i buduje z nimi więzi. Jedynie poprzez relację z innymi dziecko może nauczyć się zasad zdrowego współzawodnictwa, sposobów rozwiązywania konfliktu oraz współpracy. Umiejętności te, kształtujące się od najmłodszych lat życia dziecka, mają kluczowe znaczenie dla jego prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie w wieku późniejszym. W końcu wszelkie czynniki psychologiczne czy charakterologiczne, które wykształcą się w dzieciństwie będą wpływać na decyzje i życie malucha przez cały okres jego funkcjonowania w społeczeństwie.