Strach przed ciążą
Po pierwsze, kobieta powinna zawsze mówić co czuje. Dzielenie się swoimi zmartwieniami, a nawet samo mówienie o nich, stanowi doskonałą terapię samo w sobie. Dodatkowo, mąż, mama czy koleżanka zawsze będą wspierać przyszłą matkę, więc kobieta nie musi się zastanawiać czy hamować, a powinna raczej właśnie przed nimi zrzucać ze swoich barków wszelkie strachy i obawy. Wiedzą dokładnie, że ciężarna ma powody żeby ponarzekać, a nawet popłakać, gdyż stanowi to dla niej sposób na odreagowanie codziennych stresów, których przecież nie brakuje. Ponadto, mówienie o swoich obawach i strachach, to jednocześnie uświadamianie sobie ich. Jak podkreślają psychologowie, lęk nazwany, zostaje prawie zawsze przezwyciężony, ponieważ dopiero w chwili wysłowienia i zwerbalizowania danej obawy jesteśmy w stanie w pełni stawić jej czoła.
Po drugie, kobieta powinna mieć możliwość skierowania swoich pytań do innej, która ma już za sobą podobne przeżycia. Doskonale w tej roli spisują się matki oraz koleżanki. Można je bowiem swobodnie wypytać o to, jak się czuły w trakcie porodu, czego się obawiały najbardziej i jak sobie poradziły z jakimś, określonym problemem? Przyszła mama powinna również mieć zawsze możliwość zwrócić się z określonymi wątpliwościami do męża, czy ojca dziecka. Prawdą jest, że mężczyźni przeżywają ciążę zupełnie inaczej, jednak właśnie taka odmienna perspektywa może się okazać zbawienna, ponieważ pozwoli kobiecie nabrać dystansu do pewnych spraw, bądź spojrzeć na nie od zupełnie innej strony. Ponadto, ojciec jak nikt inny może uspokoić matkę i zapewnić, że wszystko będzie dobrze. W końcu odpowiedzialność za wychowanie dziecka oraz zapewnienie mu odpowiednich warunków rozwoju, to również dla niego ważne i stresujące zadanie. Poza tym, mężczyzna zawsze może matkę swojego dziecka przytulić, powiedzieć, że jest dla niego najważniejsza i najpiękniejsza, a ich wspólne dziecko to największe szczęście jakie mogło ich spotkać.
Po trzecie, niezwykle ważne jest aby nie dopuścić do eskalacji strachu i wątpliwości u kobiety. Dlatego młoda matka powinna szczególnie wystrzegać się opowieści innych o wielogodzinnych porodach, czy poporodowych powikłaniach. To prawda, takie rzeczy się zdarzają, jednak najczęściej dana osoba nie ma absolutnie żadnego na nie wpływu i zamartwianie się z powodu tysięcy scenariuszy, które mogą się zdarzyć nie ma absolutnie żadnego sensu. Jedynie potęgują strach czy wywołują niepokój. Warto przy tej okazji podkreślić, że każdy poród jest inny i „scenariusz”, który zrealizował się w przypadku jednej kobiety, wcale nie musi zrealizować się w przypadku innej. Ogólnie, warto aby kobieta sama niejako moderowała informacje, jakich się jej udziela. Powinna skupiać się przede wszystkim na tych pozytywnych, a gdy ktoś próbuje jej opowiadać jak wiele spraw może pójść nie tak, powinna mu przerwać i skierować rozmowę na inny temat. Może się to wydawać dosyć naiwną metodą radzenia sobie ze stresem, ale sami psychologowie zaznaczają, że unikanie „nakręcania się” na stres pozwala na znaczne zminimalizowanie już istniejących strachów. Jednym słowem łatwiej jest pozytywnie podchodzić, do porodu i posiadania dziecka, jeżeli człowiek skupia się przede wszystkim na jego pozytywnych aspektach.
Odpowiednie, optymistyczne nastawienie to podstawa zarówno dla matki, jak i ojca dziecka, a także dla samego malucha. Oczywiście niejednokrotnie ciężko jest zachować optymizm i spokój, ale w takich sytuacjach zawsze można zwrócić się do rodziny i przyjaciół, którzy będą w stanie pomóc. Najważniejsze jednak, aby kobieta sama zdawała sobie sprawę, że to przede wszystkim od niej zależy jej samopoczucie. Poprzez selekcję informacji, jakie do niej docierają oraz unikanie czarnowidztwa i pesymizmu może ona zagwarantować sobie, że 9 miesięcy ciąży będzie spokojne i wesołe.
