Wyzwanie – samotne rodzicielstwo

Według praw logiki, samotne matki mają dużo pracy, są więc bardzo zmęczone i rzadko się uśmiechają. Ale dość często taka logika jest bardzo błędna, ponieważ wiele z nich umiejętnie potrafi pogodzić codzienne życia, stworzyć korzystną atmosferę w domu, odnosić osobiste i zawodowe sukcesy. Istotne jest to, jak są postrzegane pojawiające się w ich życiu wyzwania, czy jako problem? To jak są postrzegane wpływa na to jak je rozwiązać. Jakie są pułapki mogą czyhać na samotne matki w ich jakże trudnej i wyboistej drodze?

Przed narodzinami:

Pierwszy problem - to mieszane reakcje innych i bliskich na wiadomość o tym, że jesteś ciąży. Choć pojęcie "samotny rodzic" nie ma już negatywnego zabarwienia emocjonalnego, specyficzna mentalność ludzka zakłada, że dziecko musi mieć koniecznie tatę i mamę. A jeśli z jakiegoś powodu ojciec dziecka jest nieobecny w jego życiu, ludzie skłonni są do przypisywania odpowiednich etykiet matce dziecka. W takiej sytuacji, decyzja, o tym aby zaznać radości z macierzyństwa jest bardzo odważna i dojrzała. I powinnaś być dumna, że masz odwagę i hart ducha, aby ten ważny krok uczynić.

Problemem numer dwa, który się pojawia jest samotność. To jest główny problem do rozwiązania, który stoi przed samotną matką. Co do zasady, niezbędne jest oczywiście wsparcie psychologiczne i emocjonalne w ciąży, które zwykle udzielane jest kobietom przez ojców dziecka. Samotna matka jest pozbawiona tego wsparcie, z kim ma, więc dzielić obawy, niepokoje i radości? Byłoby wspaniale, gdyby kobieta w ciąży mogła otrzymać pomoc, wsparcie i opiekę od swoich bliskich (rodziców, krewnych, przyjaciół). Być może w tej nowej sytuacji należy poszukać nowych przyjaciół, poznać inne kobiet w ciąży, także w podobnej sytuacji. Można to zrobić, na przykład, na kursach w szkole rodzenia, czy w Internecie.

Trzecim problemem jest stosunek matki do ojca dziecka. Jeśli przyszła mama nie kontaktuje się z nim i żywi wobec niego bolesne wspomnienia, niesie to ze sobą ryzyko przeniesienia na dziecko poczuci goryczy, frustracji i niepowodzenia. Ważne jest, że matka próbowała oddzielić uczucia wobec dziecka od wrażenia negatywnego skierowanego w stosunku do ojca dziecka. Ale niezależnie od obrazu ojca, przechowywanego w pamięci matki dziecka, jego obrazu, choć ojciec dziecka jest nieobecny, powinien zająć jakieś miejsce w życiu dziecka. Nie jest to łatwe, ale jeśli matka nie chce opowiedzieć dziecku o jego ojcu, prędzej czy później postanowi rozpocząć poszukiwania ojca i będzie zły na matkę za to, że ukrywa prawdę. Matka dziecka powinna powstrzymać się także od przekazywania dziecku negatywnych komentarzy dotyczących ojca, mówiąc, że "jest on zły, bo ją opuścił. " Często trudno jest się oprzeć przed wygłoszeniem podobnych komentarzy, ale należy to zrobić -szczególnie z myślą o dziecku. Tworzenie negatywnego wizerunku ojca przyczynia się do rozwoju niektórych kompleksów dziecka, co mogłoby skomplikować jego życie, kiedy dorośnie. Zdrowy rozsądek powinien powiedzieć, że jeśli można uzyskać wsparcie (moralne i materialne) od ojca dziecka lub jego rodziny należy z niego skorzystać bez względu na negatywne uczucia wobec niego.

Problem czwarty, czyli finanse. Prawdopodobnie, kiedy kobieta spodziewa się dziecka w jej życiu mogą wystąpić przemijające trudności finansowe.Nie odmawiaj sobie pomocy bliskich, ale także nie liczyć, że coś się Tobie należy. Jest lepiej, jeśli potraktujesz ją, jako prezent dla Ciebie i Twojego dziecka. Być może w czasie ciąży zabraknie niektórych funduszy, ponieważ nie będziesz w stanie pracować. Pomyśl wcześniej o zaplanowaniu "programu gospodarczego" na najbliższą przyszłość. Może możesz dorobić zrobić pracując w domu, na przykład szyjąc, dziania, pisząc artykuły, zajmując się e-learningiem? Być może do tego trzeba posiadać pewne dodatkowe umiejętności zawodowe, skończyć niektóre kursy, czytać fachową literaturę o to wszystko musisz zadbać wcześniej.

Po urodzeniu:

Pierwszym problemem jaki się pojawia jest brak czasu, brak możliwości rozwoju osobistego. Spędzanie całego czasu z dzieckiem w domu wiąże się z wielkim stresem fizycznym, psychicznym i emocjonalnym oraz tym, że matka przywiązuje niewielką wagę do siebie, że nie ma czasu na spotkania towarzyskie z przyjaciółmi, zakres jej zainteresowań zostaje zwężony. Staje się drażliwa i boleśnie świadoma swojej samotności. Oczywiście, samotna kobieta z dzieckiem ma zawsze wiele zmartwień. Ale ekonomiczne obawy są największe. Dlatego ważne jest, aby na chwilę się zatrzymać:, po prostu wyjść, dobrze się ubrać i odstresować się. Pamiętaj, najważniejsze - aby utrzymać równowagę emocjonalną i optymizm w każdej sytuacji.

Problem numer dwa - poczucie winy. Często matki, które samotnie wychowują dzieci samotnie, odczuwają poczucie winy za to, że nie mogły utrzymać całej rodziny w komplecie. Obwinianie się za to, co się stało nie ma sensu - musisz żyć dalej. Często "winne" matki, starając się naprawić sytuację, poświęcają się całkowicie dziecku. W rezultacie, te kobiety są znacznie bardziej, niż przeciętnie martwią się o swoje dzieci, starają się o nie za bardzo dbać, zaczynają też zwracać uwagę na szczegóły życia dziecka. Kupują dziecku najmodniejsze ubrania, drogie zabawki. Jednym z najbardziej powszechnych błędów, są zawyżone roszczenia w stosunku do dziecka, pragnienie zapewnienia, mu tego by miał to, co najlepsze we wszystkim: odzież, zabawki, a nawet umiejętności. Może z tego powodu, że chcą wyrównać tym jego braki pojawiające się w związku z brakiem ojca.

Następny problem, jaki się pojawia mieści się w sferze wychowania. Dziecku wychowującemu się w rodzinie niepełnej, trudno jest stworzyć całościowy obraz kobiety i mężczyzny. Rodzic wychowujący dziecko samotnie, może wytworzyć negatywną opinię na temat nieobecnego rodzica, zwłaszcza, jeśli rozstanie z nim było nieprzyjemne i smutne. Kobieta samotnie wychowująca dziecko bez męża powinna starać się bardzo by jej dziecko nie żywiło przekonania, że "wszyscy ludzie są źli". Dzieci wychowywane w rodzinach niepełnych nie mogą obserwować relacji zachodzących między mężczyzną i kobietą, będą, więc dorastały bez całościowego modelu tej relacji. W przyszłości będą one miały większe trudności z tworzeniem własnych relacji. Jednak te problemy mogą być nieco zminimalizowane, jeśli matki postarają się zrekompensować brak tego modelu. Przede wszystkim, należy pomóc swoim dzieciom w ustanowieniu dobrych i bliskich stosunków ze starszymi mężczyznami, których darzysz szacunkiem. Ktoś z przyjaciół rodziny, rodziny, może dziadek może być wspaniałym, męskim wzorem do naśladowania.

Dziecko musi czuć się bezpiecznie w rodzinie. Relacje w rodziny są najczęściej tak skonstruowane, że zawsze jest ktoś od karania i jednocześnie jest ktoś, kto jest odpowiedzialny za pocieszanie ukaranego dziecka. Problemem rodzin niepełnych jest to, że często występuje tylko jedno to działanie ze strony rodzica to znaczy – tylko każe lub tylko zachęca. Samotne matki muszą wykazać się wyjątkową elastycznością i talentem do tworzenia poczucia odpowiedzialności za dziecko i jego bezpieczeństwo jednocześnie. W odpowiedzi na różnorodność sytuacji, nie zapomnij o tym, że kary są nieodłączną częścią procesu wychowywania, ale pamiętaj także o tym, że dziecko powinno być zawsze pewne, że go kochasz, wspierasz i jesteś dla niego pomocą.

Problem czwarty –wiąże się z poczuciem, że jeżeli ktoś kogoś bliski złamał Ci serce, teraz należy tylko do dziecka i nigdy już nie będziesz posiadać swojego życia osobistego. Często takie właśnie przekonanie pokutuje wśród wielu kobiet, które zostały skrzywdzone, których związki rozpadły się. To, że raz Ci się nie udało nie znaczy, że będzie już tak zawsze. Jest przecież dokładnie odwrotnie, zawsze także i w tej sytuacji powinnaś mieć przekonanie, że Twój los zależy tylko od Ciebie i jeden nieudany związek nie przekreśla całego Twojego życia, nie determinuje go. Każdy ma przecież prawo do pomyłki, a także do popełniania błędów. Kobieta, w okolicznościach, które stawiają przed nią wyzwanie bycia głową rodziny musi myśleć trzeźwo i mieć świadomość zaistniałej sytuacji i nie pozwolić doprowadzić do jej do negatywnych konsekwencji, ale wręcz odwrotnie przejąć nad nią kontrolę. Od tego, w jaki sposób ułożysz sobie życie i czy będziesz szczęśliwa, zależy także samopoczucie dziecka oraz jego szczęście. Nie odbieraj szansy na nie więc nie tylko sobie, ale także jemu i daj sobie szansę. Doświadczenia wielu kobiet, wychowujących dzieci samotnie, sugerują, że osiągnięcie tego celu jest możliwe, zwłaszcza, że posiadanie dziecka nie koliduje z powodzeniem w życiu osobistym czy zawodowym, jeśli tylko nie żywi negatywnego, wewnętrznego przekonania, że powinna poświęcić całe swoje życie dla dziecka kosztem osobistego szczęścia. Według psychologów, jest to niekorzystne nie tylko dla kobiety - matki dziecka, ale także dla samego dziecka. Pamiętaj, że od Twojego wewnętrznego szczęścia i dobrego samopoczucia zależy także samopoczucie i dobro samego dziecka.