Dysplazja bioder u najmłodszych
Dlatego też rodzice powinni pamiętać o tym, aby kiedy tylko to możliwe skontrolować stawy biodrowe dziecka. Należy sprawdzić, czy maluszkowi nie dolega dysplazja, a jeśli tak, natychmiast podjąć leczenie. Dzięki takiemu postępowaniu istnieje spora szansa, że uda się skutecznie i w miarę szybko cofnąć wadę. Niestety jest to jedno z tych schorzeń, którego nie da się wykryć jeszcze w łonie matki, dlatego czujność ze strony rodziców będzie bardzo wskazana. Tym bardziej, że statystyki nie są zbyt pozytywne – dysplazja dotyka aż około 5 na 100 niemowlaków.
W kontekście dysplazji, nie można pominąć tak ważnego dla zdrowia dziecka aspektu, jakim jest profilaktyka. Nawet jeśli po pierwszym badaniu nic nie wskazuje na to, że naszemu brzdącowi przytrafiło się to przykre schorzenie, powinniśmy dmuchać na zimne. Wielu pediatrów zaleca, aby w okresie mięzy badaniami kontrolnymi stosować tak zwane szerokie pieluszkowanie. Jego istotą jest to, aby założyć dziecku dwie plieuchy tetrowe złożone w prostokąt, a do tego trzecią złożoną w trójkąt. Takie ułożenie pieluch wymusza niejako zdrową pozycję. W przypadku stosowania pieluch jednorazowych sprawa wydaje się prostsza, swoją konstrukcją wymuszają one bowiem odpowiednie ułożenie nóżek. Po upływie trzech miesięcy od pierwszego badania, można już udać się na wizytę kontrolną w celu jego powtórzenia. Niestety, jeśli w trakcie jego trwania okaże się, że dziecko jednak cierpi na dysplazję biodrową, trzeba będzie natychmiast podjąć leczenie i rehabilitację. Są różne sposoby walki z ta wadą. Często zdarza się, że ortopeda rekomenduje noszenie specjalistycznej aparatury przykładowo poduszki Frejki czy rozwórki Koszli. Bywa to dość uciążliwe, ponieważ maluch musi mieć na sobie wspomniany sprzęt przez cały czas, wyłączając jedynie kąpiele i moment przewijania. Dlatego też większość rodziców, która jest informowana o takiej konieczności nie kryje swojego przerażenia. Nic w tym dziwnego, taki aparat z pewnością nie ułatwia codziennego funkcjonowania. Trzeba jednak pamiętać, że nie zakładamy go dzieciakowi do końca życia, ale jedynie na jakiś czas, dopóki wada się nie cofnie. Na szczęście dzieciaki mimo początkowych niewygód, w bardzo szybkim tempie przyzwyczajają się do noszenia specjalistycznego sprzętu.
Czas leczenia dyzplazji jest oczywiście zróżnicowany, jednak w większości przypadków wynosi około 3 miesięcy. Podczas tego okresu maluszek musi być pod stałą kontrolą lekarza, który dostosowuje ułożenie aparatury, do coraz większych rozmiarów maluszka. Kiedy po upływie tego czasu badanie USG nie wykazuje już nieprawidłowości w budowie maluszka, można powoli zacząć odstawianie sprzętu, oczywiście pod nadzorem specjalisty. Najbardziej pocieszający jest fakt, że wyleczona dyzplazja nie wykazuje już późniejszych nawrotów i nie wpływa ona negatywnie na sprawność ruchową oraz urodę dziecka.
